spółgłoska zębowa

См. также в других словарях:

• c — 1. «litera odpowiadająca spółgłosce c» ◊ A b c «rzeczy podstawowe, elementarne wiadomości z jakiejś dziedziny» 2. «spółgłoska bezdźwięczna, przedniojęzykowo zębowa, zwarto szczelinowa, twarda» 3. muz. «pierwszy dźwięk w diatonicznym szeregu… …   Słownik języka polskiego

• d — 1. «litera alfabetu odpowiadająca spółgłosce d» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, twarda, zwarta, dźwięczna» 3. muz. «drugi stopień gamy C dur» ∆ D dur «nazwa tonacji albo skali durowej (majorowej)» Koncert D dur. ∆ d moll «nazwa tonacji… …   Słownik języka polskiego

• f — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę f» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, bezdźwięczna» 3. muz. «czwarty dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; w systemie solmizacyjnym: fa» ∆ F dur «gama i tonacja durowa z jednym bemolem» ∆ f… …   Słownik języka polskiego

• ł — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę ł (lub niezgłoskotwórcze u)» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, sonorna, płynna, dźwięczna, twarda (lub niezgłoskotwórcze u)» …   Słownik języka polskiego

• n — 1. «litera alfabetu odpowiadająca spółgłosce n» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, zwarta, nosowa, dźwięczna» …   Słownik języka polskiego

• s — 1. «litera alfabetu oznaczająca spółgłoskę s, wchodząca w skład dwuznaku sz» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, bezdźwięczna, twarda» …   Słownik języka polskiego

• t — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę t» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, zwarta, bezdźwięczna» …   Słownik języka polskiego

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

• z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… …   Słownik języka polskiego

• c — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik spółgłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}c {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• d — {{/stl 13}}{{stl 8}}I rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 7}}1 {{/stl 7}}{{stl 8}}. {{/stl 8}}{{stl 7}} litera alfabetu stanowiąca odpowiednik spółgłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}d {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień